من خدا را نه به خاطر رسیدن به بهشت می پرستم که این عبادت بازرگانان است و نه به خاطر ترس از جهنم می پرستم که این عبادت ترسویان است من خدا را به خاطر خودش پرستش می کنم چون شایسته ی پرستش است        "امام علی (ع)"                                                                                                                                                                         ابوالفتح حداد دوغابادی

ابوالفتح حداد دوغابادی معروف خواجه امام حداد چنانچه به نقل از استاد سعید نفیسی در کتاب تاریخ نظم و نثر در ایران امده است (خواجه امام حداد اهل یکی از روستاهای نیشابور به نام دوغاباد است او را از پیشوایان ملامتیان و مرشد ابو عثمان حیری شاه شجاع کرمانی و معاصر احمد خضرویه و بایزید بسطامی و شاگرد عبدالله بن باوردی دانسته اند و نوشته اند که وی در سفر حج در سال 264در گذشته است )مزار ایشان در دهستان دوغ آباد قرار دارد.متاسفانه ساختمان قدیمی مزار تا چند ماه پیش وجود داشت ولی به خاطر ناآگاهی مسئولان روستا به بهانه ی مرمت کل ساختمان را تخریب و ساختمانی زشت و توسط افراد غیرماهر ساخته شد واقعا چه کسی پاسخ گوی این اعمال ناآگاهانه است؟                                                                                                

امام ضیاءالدین دوغ آبادی(دوغدو آبادی)

در کتاب لباب البات محمد عوفی در مورد امام ضیاءالدین دوغابادی چنین آمده است که:

(...الامام ضیاءالدین الدوغابادی که شهد و عسل کلامش شکرعسکری دوغ خوردی و صفای قریحت او چشمه ی خورشید را تیره خواندی،ساکن سمرقتد بود اما قند از شرم الفاظ لطیفش در بند بود و او را رباعیات لطیف است و از او قطعه روایت نکرده اند و اما رباعی های لطیف که گفته اند و ما نمونه ای از ان آوردیم.

دیدم دل خسته را جدا از شادی                                 و اندر غم تو بدست صد بیدادی

گفتم کجا فتاده ای مسکین                                     گفتا که خوشستم تو کجا افتادی

،

با دلبر خویش گفتم ای جان جهان                        گردد به یکی بوسه دهی بر تو گران

خندان خندان روی زمن کرد نهان                           با ناز و کرشمه گفت چه کار جهان 

ابومحمد بن عبدالله محمد دوغ آبادی(دوغدو آبادی)

ابوالفضل بیهقی در تاریخ معروف و معتبر خود آنجا که در وصف دیوان رسالت بلخ و زمان سلطنت مسعود غزنوی در سال 421 هجری قمری سخن می گوید از شخصی به نام ابومحمد دوغابادی نام می برد و چنین می گوید که:

(...ادیبک بومحمد دوغابادی مردی سخت فاضل و نیکو ادب و نیکو شعر ولیکن در دبیری پیاده) و در کتاب اعلام تاریخی و جغرافیایی تاریخ بیهقی در مورد بومحمد دوغابادی چنین آمده است که: (ابومحمد دوغ آبادی نیشابوری ادیبی بزرگ ، مردی دانشمند که در شعر و ادب مرتبه ی استادی داشت اما در امر دبیری و نویسندگی ناآزموده و غیر مسلط بود،اذا در سمت چپ طاهر دبیر صاحب دیوان رسالت مسعودی می نشست او اهل دوغ آباد تربت حیدریه بود ...)